Een stukje Finland
Naast mijn ouderlijk huis stonden veel door een tuinman geplante berken, een soort park. In de lente was het park geel van de paardenbloemen, in de zomer groeiden er margrietjes en grasklokjes en in de herfst gaven de vliegenzwammen het park extra kleur. Wanneer in het voorjaar de eerste sneeuwloze plekken in het park verschenen, gingen mijn broer en ik er met onze vrienden op uit. Moeder maakte boterhammen om mee te nemen en gaf ons ook rode limonade en snoepjes mee. Wat een vreugde was het om op een deken te zitten en van onze hapjes te genieten in de warmte van de eerste zonnestralen!
Ik voel dezelfde vreugde in het Finland100Park, waar we verschillende berken hebben. We bezoeken het park vaak zo maar, om foto’s te maken, die ik ook opstuur naar Finland voor familieleden die bomen hebben geadopteerd. De parktripjes die we als kind elke lente maakten, zijn veranderd in gezellige picknicks in het Finland100Park met vrienden.
Als één van de bestuursleden van de Stichting Finland 100 ben ik vanaf het begin bij het parkproject betrokken geweest. Ik weet nog hoe kaal het park eruit zag in de novemberregen vlak voor de opening. En hoe klein de berken toen waren! Een natte herfst werd gevolgd door een droge lente en zomer. De grond tussen de berken was gebarsten door de droogte. Wij hielden ons hart vast en wachtten af wat er met de bomen zou gebeuren. Maar dankzij inspanningen van Dirk, Ruud en hun helpers overleven de berken de droogte, de regens, de stormen en de vorst.
Nu bloeit het park met zijn witstammige, weelderige berkenbomen. Het park is gegroeid, de ingang wordt gemarkeerd door prachtige granieten zuilen, de grote schommelbank van het park is geschikt om met meerdere mensen te zitten en in het stiltebos kan je, als je dat wilt, alleen zitten met je eigen gedachten. Aan de fraaie, hoge vlaggenmast wappert een blauwwitte wimpel en op feestdagen de Finse vlag. In de lente bloeien hier en daar in het park witte Suomi100-tulpen en lelietjes-van-dalen. Het park is voor ons een stukje Finland geworden.
Auli Snikkers-Malinen
